کوهها ورزشگاه هایی نیستند که بلند پروازی ام را در آنجا ارضاء کنم، بلکه مکان های مقدسی هستند که در آنجا اعمال مذهبی ام را به جا می آورم ...
من به این کوه ها می روم همانگونه که انسان ها برای عبادت میروند.
از بالای قلل مرتفع آنها گذشته ام را می بینم، رویای آینده را می بینم و با برائتی غیر معمول، اجازه دارم حال حاضر را تجربه کنم، در حالیکه چشمانم باز شده و توانم تجدید شده است. در کوه ها خلقت را جشن می گیرم. در هر سفر دوباره متولد می شوم.
"آناتولی بوکریف"
مطالب مرتبط
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
آرشیو
آمار سایت